Annenin dudaklarına takılı kaldığında son ninniler
kendine açmış tomurcuklar yakaladı
yağmurları yanaklarında
mutluluk ekliyordu zaman varlığına
günden güne
avunmuşluk hapis ediyordu beni sana
hayat öğretiyordu seni bana
ben seni beklerken
Güneş çekerken son kızılı, göğün tam yüreğine
bulutlar kararıyordu
yağmuruna kavuşurken toprak
menekşenin gözüne durdu eflatun
ben seni severken
alıp başını gider rüzgar
binlerce sevda türküsü yanar
yürek dilim yanar
dilden dile ulaşır acım
eller kaçamak tutuşur
ben seni beklerken
Göz kapaklarını kapatmıştın geceyi saklıyordun
melekler bekliyordu seni
ben melekleri bekliyordum
nöbet bölüşüyorduk sevdama
rüyalarına benim gözlerim düşerken
soluksuz kalıyordum
ben seni beklerken
İki şişe kızıl dudaklarım da kendini bitirirken
izmaritlere biçilen hayat kısalırdı
efkar dumanlarında
çilingir sofralarına
yoklamacı tuttular epey zaman
hayat farklı akıyordu
ben seni severken
Unuttuğum yakamozları denize serperken sen
deniz, ayı öpüyordu
ışıyordu balıkların simleri geceye
yırtılırken acı sularında ,mavi sessizliği
tan ağarıyordu
ben seni severken
Bedenim parçalanıp düşerken
şehrin kaldırımlarına
karanlık sokulurdu yalnızlığıma
ateş sarıyordu tenimi özlemsel
çığlığın yittiği çıkmazlar
mekan oluyordu,berduşluğa
arsızdı düşüncelerim
ben seni severken
balıkçılar vira ekleyip oltalara denize atıyordu
nasiplenirken martılar,kavgasında boğaz tokluğunun
resmin uçuşan renklerinde
nefesim daralıyordu
ben seni beklerken
Adını anıyordu birkaç çarpıntı
kanım duruyor
nefeslerim sıklaşıyor
uykularım ihanet ediyordu gecelerime
durduraksız sokuluyordu sen gibi aşk
ben seni beklerken
ben seni severken...
Anasayfa 
Konu: Ben Seni Severken 
Paz Ekim 25, 2009 7:52 pm