İsyan

Canım kardeşim dostum
İyi dinle söyleyeceklerimi;
Mevsimler geçti hazan oldu.
Bazı güller sarardı soldu.
Elbet hepimiz birer güldük
Savrulup gittik dört biryana.
Kimseler sormadı ki,ne haldesin.
Biliyorum.
Gözlerin donuk,yüzün anlamsız ve soğuk!
Bugünde böyle,tıpkı dün gibi,
Önceki gün gibi.
İlk gördüğüm gün gibi!
İsyanın neye?kime?
Tellere attığın perde karmaşık bilmece.
Hayatamıdır haykırışın,
Yoksa seni anlamadığımızı sandığın bizler mi?
Ya hoyratça söylenen nağmeler.
Söyle dostum,isyanın bize mi,
yoksa bizdeki kendine mi?