SonsuzLukk..!

Konu: SonsuzLukk..! Paz Ekim 04, 2009 9:40 pm

Bilinmeyen düşlerin anahtarı kalbimizdedir.
Kalbin sesini duymak bazen zor olsa da sevgi her şeyin en güzelidir ve ne sevgi hiç bir şeye satılamaz...
Yarınlarda umut arayan İmge'nin kalbinin sesi çok tizdi;çünkü hiç aşık olmamıştı.
Neyin doru olduğunu bilmiyordu.
Sessizlikte boğulmuştu.
Hafif bir sonbahar meltemi esti.
Bu meltem sarı lüle saçlarını dans ettirdi.Yeşil gözleri o an parladı.
Kalbi yerinden çıkacakmış gibi atmaya başladı.
Ne olduğunu anlayamıyordu.
Birden değişmişti.
Onu değiştiren karşısındaki o siyah saçlı çocuktu.
Hayata küsen bir insanı hayata döndürecek kadar güzel gülümsüyordu.
Güldüğünde gözleri de parlıyordu.
O kadar muhteşemdi ki yıldızlar bile onun gözlerinin parlaklığını geçemiyordu .
O günden sonra her hafta sonu evinden 5 km uzakta olan bu koya gidiyordu.
Her gittiğinde onu anımsıyordu.
Bazen göz göze geliyorlardı.İ
şte o an kız kendini bulutların üzerinde hissediyordu.
Bakamıyordu yüzüne çekiniyordu
.Çok utangaçtı.Ama çocuk çok dışadönük neşeli bir tipti.
Arada kendi kuytu köşesine çekilirbir şeyler düşünürdü.
İmge çocuğun ne düşündüğünü hep merak ederdi;fakat sormaya bile cesaret edemezdi.
İmge onu düşünürken arkadan gelen bi sesle irkildi
.Arkasına döndü.Bu arkadaşı Umuttu.Kısacık boyu ve biraz kilolu vücudu vardı
.Gözleri cin gibiydi.kıvırcık saçları vardı en yakın arkadaşlarından biriydi ve çok iyiydi.Onunla sohbet ederken devamlı o gizemli çocuğa bakıyordu.Umut İmge'ye dönüp:Nereye bakıyorsun sen öyle.Yoksa Barış'a mı bakıyorsun.
Aşık olmuş gibi bir halin vardedibıyık altından gülerek.Evetdedi utanarak.Umut onu tanıyordu ve onun nasıl biri olduğunu anlattı.
Umut'a göre Barış hayata gülenneşeli;ama bir o kadar da gizemli biriydi
.Genellikle düşünceli görünürdü.Ona ne düşünüyorsun diye sorduğumda bana bir şeylerin eksikliğini anlatırdı.Ne olduğunu sorduğumda da beni anlayan birisidedi.
Etrafta o kadar çok kız varüstelik çok sevilen biri.Bir şey kesin Barış seçici bir çocukdedi Umut usulca.Beni onla tanıştırır mısın dedi İmge utanarak.
Yüzü kızarmıştı belli ki utanıyordu.
Daha sonradedi Umut;çünkü keman kursuna yetişmesi gerekiyordu.Yarın okulda görüşürüz dedi.İmge de tamam kendine iyi bak dedi.
Akşam olmak üzereydi ve o gün batımını seyretmek istiyordu.
Normalde bu kadar duygusal değildi;ama bu sevgi onu bu hale getirmişti.Gece-Gündüz hep onu düşünüyordu.
Güneşte onun yüzünü görüyordu.Gökyüzü kızıla teslim olmuştu.Gökkuşağının tüm renkleri birbiriyle bütünleşiyor güneş geceye yol veriyordu.
Gün batımının bitişini izledi ve saat geç olduğu için otobüse binmeyi tercih etti.Otobüs tıklım tıklımdı
.Bütün gün işte çalışıp eve ekmek getirmek için uğraşan pek çok insan vardı.Buruşuk yüzlerinden yorgun oldukları anlaşılıyordu.
Ne zor şey diye düşündü İmge.İşe gidip çalışıyorlardı ve bu da yetmezmiş gibi eve gidip çocukları ve eşleriyle uğraşıyorlardı.
Bir gün kendisinin de böyle olmasını istemiyordu;çünkü hayat çok kısaydı ve her anı dolu dolu yaşanmalıydı.
Son durakta indi ve 250 metre yürüdü.Sokaktaki çocukların anneleri eve çağırıyordu.Birden yaşlı bir amca önüme çıktı.
Elinde bir yığın poşet vardı.Ona taşımanıza yardım edebilir miyim?diye sordu.
O da yüzüne baktı ve minnettar olduğunu gösteren bir şekilde kafasını öne eğdi.
Güler yüzlü biriydi.Kır beyaz saçlarını sapkasıyla kapatmıştı.Kimsesi yoktu.
Hayat hikayesini yolda anlattı.
O aslında bir çiftçiymiş.Bütün gün bahçesini biçerürünlerini pazarda satarmış.Bir gün hayatının aşkını bulduğunu fark etmiş.
O da İmge gibi ilk bakışta aşık olmuş.
Sevgisinin peşinden gitmiş ve sevdiği için hayatını riske atmıştı.
Sevdiği onun bu kadar fedakar olmasına şaşırmış
ve..
o da sevginin büyüsüne kapılmıştı.